Kapsułka to stała postać leku, przeznaczona do stosowania doustnego lub dopochwowego i doodbytniczego. Może też służyć jako opakowanie dawki leku przeznaczonego do rozpuszczania, rozpylania lub wcierania.

Substancja lecznicza w kapsułkach, w odróżnieniu od tabletek, nie jest sprasowana, lecz w postaci proszku, granulatu, cieczy lub pasty zamknięta w zbiorniczkach. Zbiorniczki te mogą być zbudowane z żelatyny, skrobi lub innych polimerów organicznych. Mają najczęściej cylindryczny, owalny lub kulisty kształt.

Kapsułki zawierają ściśle określoną ilość substancji aktywnej, jest to więc dawkowana postać leku.

Najczęściej kapsułki są stosowane jako postacie leków doustnych oraz rzadziej doodbytniczych i dopochwowych. Stanowią dogodną formę leku o przedłużonym uwalnianiu – mogą być wypełnione np. mieszaniną peletek powleczonych w różnym stopniu substancją spowalniającą uwalnianie. Po połknięciu takiej kapsułki, najpierw substancja lecznicza szybko uwalnia się z peletek niepowlekanych. Następnie rozpadają się peletki powlekane z coraz grubszymi powłokami substancji spowalniającej. W ten sposób uzyskuje się leki działające szybko i jednocześnie długotrwale (leki o przedłużonym działaniu).

Kapsułki mogą też służyć jako opakowanie ściśle określonej dawki leku, przeznaczonej do zażycia w formie aerozolu (inhalacji). Taki aerozol, tworzony jest w specjalnym urządzeniu (inhalatorze) poprzez nakłucie otoczki kapsułki i zawieszenie zawartego w niej proszku we wdychanym powietrzu.

Lek zawarty w kapsułkach może też służyć do wcierania. W takiej formie podaje się nitroglicerynę, którą wciera się w okolicę serca po zniszczeniu otoczki. Użycie kapsułek jako opakowania tego typu leku zapewnia dużo dokładniejsze dawkowanie niż np. w przypadku maści z tubki.

Kapsułki skrobiowe, sporządzane w aptece na indywidualną receptę, mogą zawierać unikatowy skład substancji leczniczych lub dawki leków, niedostępne w innej formie.