Tabletka to stała postać leku, przeznaczona do stosowania doustnego, podjęzykowego lub podpoliczkowego. Rzadziej jest stosowana do innych jam ciała, do implantacji lub przygotowywania roztworów o różnym zastosowaniu. Tabletki składają się ze sprasowanego proszku, złożonego z substancji leczniczej oraz substancji pomocniczych. Tabletki zawierają ściśle określoną ilość substancji aktywnej, jest to więc dawkowana postać leku.
Tabletki

Tabletki zostały wprowadzone do lecznictwa przez brytyjskiego wynalazcę Williama Brockedon’a, który w 1843 roku uzyskał patent na urządzenie, pozwalające sprasować pod ciśnieniem proszek w tabletkę. Obecnie są najczęściej i najpowszechniej stosowaną postacią leku.

Kształt tabletek może być różny. Najczęściej formuje się je w postaci płaskich lub wypukłych krążków, często z wyciśniętym na powierzchni wzorem lub napisem. Niezależnie od kształtu, powierzchnia tabletki powinna być jednolita i gładka.

Zalety tabletek

Łatwość zażywania leku
Gwarancja zużycia całości porcji, bez ryzyka, że jej część pozostanie w opakowaniu, łatwa kontrola ilości przyjętych dawek
Precyzyjnie określona zawartość substancji leczniczej w tabletce
Możliwość regulacji miejsca i szybkości uwalniania substancji leczniczej
Stosunkowo tania i bardzo wydajna produkcja
Zapewnienie maksymalnej trwałości substancji leczniczej
Ochrona przed wpływem czynników zewnętrznych
Duża liczba i różnorodność leków, które można podawać w tej postaci
Łatwość pakowania wielu porcji w jednym zbiorczym opakowaniu
w postaci wypraski – możliwe jest uporządkowanie rzędów i kolumn w wyprasce ułatwiające dawkowanie, a także nadrukowanie użytecznych informacji.
w tubce – o średnicy dopasowanej do średnicy tabletek